‘शेवटी आज तो दिवस आला… आज तर खात्रीच झालीय मला! किती सोहळा केला होता तिला आणताना.. एका सहित सगळं संपवलं. तिने वळूनही नाही बघितलं जाताना. भांडणं, मतभेद काय नवरा बायकोत होत नाहीत… एव्हढं काय बिनसलं! इतका दुस्वास… ‘
राहुलला कळेना आपल्या आयुष्यात होतंय काय. एक एक करत पत्ते कोलमडत होते आणि घर उध्वस्त होत होतं. हातातून वाळू निसटून जावी तसा आयुष्याचा लगाम हातातून सुटत चालला होता. एक व्यावसायिक नाटक येणार होतं दिग्दर्शक म्हणून… तेव्हाच का कोरोना यावा आणि सगळं उत्पन्नच थांबून जावं.. बायको, व्यवसाय सगळं सुटलं आणि एका अथांग खोल डोहासारखं आयुष्य घाबरवत राहिलं. ‘स्वप्न पडतात चित्र विचित्र.. झोपेतही शांतता नाही.. देव आहे का? आणि तो असेल तर त्याला हवंय काय? आणि तो नसेल तरी मीच का? सगळं माझं बॅड लक. मी अनलकी आहे.’…
पूर्ण वाचा
Category: Marathi Short Stories
पुन्हा एकदा…
चिंटू घरभर नवीन रिमोटची कार घेऊन फिरत होता. धावपळ करणारी त्याची आई संध्या, मध्ये मध्ये येणाऱ्या चिंटूला दटावत होती. चिंटू सॉरी आई म्हणत होता पण त्याची कार नवीन असल्याने त्याला आवरता येत नव्हती आणि मधेच स्वयंपाकघरात शिरत होती. चिंटूच्या आजी लक्ष्मीबाई आईला स्वयंपाकात मदत करत होत्या. चिंटूचे आजोबा नरहर खरे सुद्धा तिथे लुडबुड करत होते. खरे कुटुंब म्हणजे गुण्यागोविंदाने एकत्र नांदणार कुटुंब. एक गोष्ट फार वेगळी होती. बायकांची कामं पुरुषांची कामं असा भेदभाव नव्हता. संध्या सरकारी नोकरीत छान सुप्रीटेंडन्ट होती. लक्ष्मीबाईंनी शाळेची मुख्याध्यापिका बनून निवृत्ती घेतली होती. चिंटूला सध्या थोडी थोडी कामांची सवय लावली जात होती. आईचं स्पष्ट मत होतं की जेवण बनवणं, घरची काम करणं हे लाईफ स्किल आहे आणि ते सगळ्यांना आलंच पाहिजे. सगळेजण मिळून मिसळून काम करायचे आणि सगळे मिळून मिसळून रिकामा वेळ साजरा करायचे. खूप गप्पा मारायचे, चिंटू बरोबर खेळायचे, कॅरम, पत्ते, आणि खूप धमाल.
पूर्ण वाचा
एक जिवंत माणूस
दिपिकाचे डोळे उघडले. फक्त ५ वाजले होते. “झोपेनेही साथ सोडली की काय!” तिच्या मनात आलं. समोर दिवस आ वासून अस्ताव्यस्त पसरला होता. ती उठली पण एव्हढ्या लवकर काय करणार म्हणून परत झोपली. करोना येऊन २ वर्ष आणि नोकरी जाऊन बरोब्बर एक वर्ष. छतावर पंखा गर गर फिरत होता. त्याच्या कटरकट्ट कटरकट्ट आवाजाची एक त्रासदायक लय निर्माण झाली होती.
पूर्ण वाचा
सोम्या आणि गोम्या
शिवकृपा सोसायटी, पहिला मजला, रुम नंबर २. इथे राहत होते सोम्या उर्फ सोमनाथ दिघे. वय वर्ष ६० असलं तरी तरतरीत, निरोगी आणि हसतमुख. त्यांचे सगळे मित्र त्यांना प्रेमाने सोम्या म्हणत. आपण पण सोम्याच म्हणू. सकाळी नियमित योगा, वृत्तपत्र वाचन, वेळेवर नाश्ता, जेवण. सगळ्या बाबींमध्ये व्यवस्थित सुसूत्रता. त्यांच्या प्रेमळ स्वभावामुळे त्यांचे खूप मित्र होते. मितभाषी असले तरी ज्यांची त्यांच्याशी ओळख होई ते त्यांना कधी विसरत नसत. खूप जणांना पुढे होऊन पैशाची मदत केली होती त्यांनी. त्यात त्यांची गोड बोलण्याची सवय अतिशय लाघवी होती.
पूर्ण वाचा
मन्याची छोटीशी गोष्ट
मन्या उर्फ मनीष जाधव! एक सामान्य गरीब मुलगा. नीरा खानच्या टीम मध्ये बॅक डान्सर म्हणून काम करणारा. त्याचं आयुष्य चाललं होतं ढकल गाडी सारखं. जिथे शूटिंग असेल तिथे नाचायला जायचं बाकी झोपडपट्टीत होताच ग्रुप टाईमपास करायला… नाक्यावर उभं राहून मुलींवर कमेंट करणाऱ्या मित्रांच्या फालतूच्या गप्पांत सामील होणं यात आयुष्य पुढे पुढे चाललं होतं. पण तो मात्र जास्त कोणाबद्दल आणि जास्त कोणाशी बोलत नसे….
पूर्ण वाचा
नक्षी
वर्ष १९८६ –
ताई ने मिनूला झोपेतून उठवायला हलवलं. मिनू खूप वैतागली… ती ताईला ढकलू लागली. ताई हसत हसत तिला जोरजोरात हलवू लागली. मिनू चीड चीड करू लागली आणि ती डोळे चोळत चोळत उठली तेव्हा ताईने कागद कापून तयार केलेली नक्षी तिच्या डोळ्यासमोर धरली. मिनू आश्चर्यचकीत झाली.
मनाच्या कुपीत
आसावरी धावत धावत रिझल्ट लावलेल्या बोर्डकडे गेली. गर्दीत पुढे घुसून ती लिस्ट वर आपलं नाव शोधू लागली. तिच्या हृदयाचे ठोके वाढले होते. लिस्टवर तिचं बोट फिरू लागलं आणि तिच्या नावावर येऊन थांबलं. “सी ग्रेड”… ती ढासळली. एव्हढी मेहनत केली होती. सर पण म्हणाले होते, “बी ग्रेड” तरी मिळेल. पण एलिमेंटरी ड्रॉईंग परीक्षेत “सी ग्रेड” आणि इंटर्मिजीएट ड्रॉईंग परीक्षेतही “सी ग्रेड”. तिचे डोळे पाण्याने भरून आले…. ती आपला चेहरा लपवत वॉशरूम मध्ये गेली. दरवाजा बंद करून ती ओकसाबोक्शी रडू लागली. तिचं आयुष्य हादरलं होतं. चित्रकला तिचं पाहिलं प्रेम होतं. ती हरवून जात असे चित्र काढताना…ती बॉर्न टॅलंटेड नव्हती. पण तिने खूप मेहनत केली होती. पण… नशिबाच्या आधी आणि नाशीबापेक्षा जास्त कोणाला काय मिळतं??…
हुरहूर
अरेंज मॅरेज…श्रध्दा ने कधी विचारच केला नव्हता. तिने तर लग्नाचाच विचार केला नव्हता. नॅशनल लेव्हल वर कबड्डी खेळताना तिच्या मनात फक्त जिंकण्याचेच विचार असायचे. पण घरचं प्रेशर! वय निघून जाईल, चांगले मुलगे संपतील आणि काय काय! पहिल्याच मुलाची सांपत्तिक स्थिती, घर दार, सगळं चांगलं निघालं. चौकशीतही मुलगा छान आहे असं कळलं. तिला नाहीतरी कुठे काय कळत होतं लग्नातलं. तिने विवेकला होकार देऊन टाकला….